Ο Όσιος Κυριακός ο Αναχωρητής

Ήταν άνθρωπος που καλλιεργούσε "υπομονήν, πραότητα".Γι'αυτό και πέτυχε στην ασκητική του ζωή.Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 5ο αιώνα, από Ιερέα πατέρα,τον Ιωάννη.Τη μητέρα του την έλεγαν Ευδοξία και είχε αδελφό τον Αρχιεπίσκοπο Κορίνθου Πέτρο.Από ιερατικό,λοιπόν,γένος ο Κυριάκος,σε νεαρή ηλικία πήγε στα Ιεροσόλυμα και από εκεί στη Λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου.Εκεί,ο Μέγας Ευθύμιος,τον έκανε μοναχό και τον έστειλε στον ασκητή Γεράσιμο.Όταν πέθανε ο Γεράσιμος,ο Κυριακός επέστρεψε στη Λαύρα του Ευθυμίου,όπου με ζήλο καλλιεργούσε τις αρετές του,ώσπου κάποια στάση που έγινε στη Λαύρα του Ευθυμίου τον ανάγκασε να πάει στη Λαύρα του Σουκά.Εκεί 40 χρονών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ανέλαβε την επιστασία του Σκευοφυλακίου.Εκείνο που τον διέκρινε απέναντι στους συμμοναστές του, ήταν ο γαλήνιος τρόπος με τον όποιο τους αντιμετώπιζε,γι'αυτό και ήταν παράδειγμα προς μίμηση από όλους.Εβδομήντα χρονών ο Κυριακός,έφυγε κι από εκεί και με υπομονή γύρισε πολλά μοναστήρια και σκήτες,όπου έζησε με αυστηρότατη άσκηση.Τελικά,πέθανε 107 χρονών,και σε όλους έμεινε η ενθύμηση του ασκητή,που έδειχνε "πραότητα προς πάντας ανθρώπους".Πραότητα,δηλαδή,σ'όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους.

Απολυτίκιο.Ήχος δ’.Ταχύ προκατάλαβε.
Χριστώ ηκολούθησας,καταλιπών τα της γης,και βίον ισάγγελον,επολιτεύσω σαφώς,ως άσαρκος Όσιε,συ γαρ εν ταις ερήμοις,προσχωρών θείω πόθω,σκίλλη πίκρα την πάλαι, πικράν γεύσιν απώσω.Διό Κυριακέ θεοφόρε,αξίως δεδόξασαι.

Κοντάκιον.Ήχος πλ.δ’.Τη υπερμάχω.
Ως υπερμάχω κραταιώ και αντιλήπτορι,η σε τιμώσα ιερά Λαύρα εκάστοτε,εορτάζει τα μνημόσυνα ετησίως,Αλλ'ως έχων παρρησίαν προς τον Κύριον,εξ εχθρών επεμβαινόντων ημάς φρούρησον,ίνα κράζωμεν,Χαίροις Πάτερ τρισόλβιε.

Reading from the Synaxarion:

This Saint was born in Corinth in 448. He went to Palestine to
the Lavra of Euthymius the Great, but because of his youth was sent
by Saint Euthymius to Saint Gerasimus; after the death of Saint
Gerasimus he returned to the Lavra of Saint Euthymius. Later he took on a
more rigorous life of asceticism in the wilderness of Natoufa, where
there was nothing to eat except the exceedingly bitter wild herb called
squills, which, however, through his prayers, God made sweet for him and
his disciple. He lived 107 years and reposed in the year 555.

Apolytikion in the First Tone
Thou didst prove to be a citizen of the desert, an angel in the flesh,
and a wonderworker, O Cyriacus, our God-bearing Father. By fasting,
vigil, and prayer thou didst obtain heavenly gifts, and thou healest the
sick and the souls of them that have recourse to thee with faith.
Glory to Him that hath given thee strength. Glory to Him that hath
crowned thee. Glory to Him that worketh healings for all through thee.

Kontakion in the Plagal of the Fourth Tone
The sacred lavra doth at all times rightly honour thee as a sure
helper and support and mighty champion, and it annually observeth thy
holy mem'ry. And since thou, O righteous Cyriacus, dost possess
boldness with the Lord, protect us from our enemies, that we may cry to
thee: Rejoice, O thrice-blessed Father.